Zenuwflossen: Wat is het? En welke oefeningen zijn er?

Zenuwflossen voor optimale mobiliteit

Of je wel of niet flexibel bent, hangt voor een deel af van de mogelijkheid van je spiervezels om te rekken. Daarnaast speelt je zenuwstelsel een grote rol. Met zenuwflossen kun je mogelijk je bewegingsbereik vergroten. Ook lijkt het erop dat je met zenuwflossen pijn kunt verlichten. En symptomen van bijvoorbeeld ischias en het carpaal tunnelyndroom kunt tegengaan. Maar wat is het precies? En waarom is deze methode omstreden?

Inhoudsopgave

Wat is zenuwflossen?

Zenuwflossen wordt hoofdzakelijk toegepast op de zenuwen die bewegingsimpulsen doorgeven. Het is een techniek waarmee je de zenuwen van het perifere zenuwstelsel mobiliseert. Zenuwflossen – ook wel neuro flossing, neuraal glijden of neurale mobilisatie genoemd – zorgt ervoor dat de zenuwen in hun omhulsel kunnen glijden, waardoor ze in het weefsel beweeglijker worden. Op deze manier verbetert de functie van het lichaamsdeel, zoals armen en benen. Het lijkt erop dat het actieve bewegingsbereik met behulp van de techniek kan worden vergroot.

Over het perifere zenuwstelsel:
Het perifere zenuwstelsel maakt deel uit van het zenuwstelsel. Het bevindt zich buiten het centrale zenuwstelsel. Vanuit het centraal zenuwstelsel vormt het perifere zenuwstelsel verbindingen van en naar weefsels en organen. Het perifere zenuwstelsel bevat twee type zenuwen: sensorische en motorische zenuwen. Sensorische zenuwen geven informatie vanuit het lichaam door aan het brein. Sensorische informatie komt binnen via onze zintuigen: horen, ruiken, zien, proeven en voelen. Pijn, kou, druk en de stand van het lichaam worden via sensorische zintuigen aan het brein doorgegeven. Motorische zenuwen transporteren informatie vanuit het brein naar de spieren. Kortom, je motorische zenuwen sturen dus je spieren aan.

Wanneer zenuwen flossen?

Zorgt zenuwspanning of -beklemming tot pijn of een beperking van bewegingen? Veel atleten doen zenuwflosoefeningen om de beweeglijkheid van de zenuw of zenuwen te verbeteren. Bijvoorbeeld bij klachten als:

• Ischias / Piriformissyndroom
  Een bekend voorbeeld van een zenuwinklemming is een beknelling van de heupzenuw. Dit wordt ook wel piriformissyndroom genoemd. Je heupzenuw is de langste zenuw in het lichaam waarvan je er twee hebt: in de linker- en rechterheup. Een andere naam voor de heupzenuw is ischias. Als je ischias bekneld raakt, kan er lichte schade aan het membraan van de zenuw ontstaan. Het piriformissyndroom kan leiden tot pijn of tintelingen. Maar ook lagerugpijn, een stijve rug, pijnlijke bil en stijfheid in het been. De zenuw loopt door tot in het been. Ischias kan het vermogen om de gewrichten van je heupen, knieën of enkels volledig te bewegen, beperken.

• Carpaal tunnelsyndroom
  Het carpaal tunnelsyndroom is een aandoening die pijn, tintelingen en gevoelloosheid in de hand kan veroorzaken. Soms stralen de klachten uit naar de onderarm. Klachten zijn soms zo hevig dat het de nachtrust kan verstoren. Ook kan het de kracht in de hand doen verminderen. De carpale tunnel bevindt zich aan de handpalmzijde van de pols. Het is een nauwe doorgang voor zenuwen en pezen die van de onderarm naar de hand lopen. Het syndroom treedt op wanneer de tunnel vernauwd raakt. Of wanneer weefsels rondom de buigpezen ontstoken raken. Hierdoor neemt de druk op de medianuszenuw toe.

Yogability’s favoriete yogamatten

5 zenuwflosoefeningen

Voer iedere oefening zo langzaam mogelijk uit. Maak telkens tien tot vijftien herhalingen. Stop onmiddellijk bij hevige pijn. De oefeningen kunnen tintelingen veroorzaken en soms oncomfortabel aanvoelen. Doen de oefeningen pijn? Dan voer je de oefeningen misschien te agressief uit. Wanneer je de oefeningen te vaak doet kun je bovendien je zenuwen te veel belasten waardoor deze geïrriteerd raken. Doe de oefeningen minimaal vijf dagen per week. Zenuwbanen worden vaak soepeler na zes tot acht weken.

Oefening 1: Ischias zenuwflos liggend

1. Ga op je rug liggen met je benen gebogen en voeten op de grond.
2. Buig één been in een hoek van 90 graden. Pak het been met beide handen vast.
3. Strek je gebogen been en breng de tenen naar je toe.
4. Punt vervolgens je tenen weer richting het plafond.
5. Laat uw been langzaam weer zakken naar de gebogen kniepositie.
6. Herhaal 10 tot 15 keer.

Oefening 2: Zittend heupzenuw flossen

1. Ga rechtop zitten op een stoel of bankje.
2. Til één been op, breng de tenen naar je toe en kantel tegelijkertijd je hoofd naar achteren.
3. Houd deze positie een paar seconden vast en keer dan terug naar de beginpositie.
4. Herhaal 10 tot 15 keer.

Oefening 3: McKenzie-methode: intensieve flos Nervus Femoralis

1. Begin in een lage lunge.
2. Buig langzaam naar voren totdat je rek voelt in je achterste been.
3. Houd deze positie een paar seconden vast en keer dan terug naar lage lunge.
4. Herhaal 10 tot 15 keer.

Oefening 4: Nervus Radialus flossen

1. Laat je armen hangen.
2. Verstrengel je handen voor je.
3. Breng nu je handen omhoog, terwijl je ellebogen naar de zijkant wijzen.
4. Je schouders blijven laag.
5. Buig eventueel je hoofd naar achteren en houd enkele seconden vast.
6. Laat je armen zakken.
7. Herhaal 10 tot 15 keer.

Oefening 5: Nervus Medianus Flossen

1. Zit of sta rechtop.
2. Lift je arm opzij.
3. Kantel je hoofd ook opzij.
4. Beweeg vervolgens je vingers en je handpalm naar je toe.
5. Kom terug naar de startpositie.
6. Herhaal 10 tot 15 keer.

Conclusie: zenuwflossen voor mobiliteit

Zenuwflossen is een relatief veilige mobilisatietechniek die je zelf kunt toepassen. De techniek lijkt een goede aanvulling op mobiliteitstraining. Niet voor niets passen veel atleten en fysiotherapeuten het toe. Binnen het functionele trainingsconcept Yogability passen we bepaalde oefeningen soms ook toe. Maar er is ook een kanttekening: er is nog weinig wetenschappelijk bewijs die de positieve effecten daadwerkelijk onderschrijven. Er is één onderzoek met significante positieve resultaten. Dit onderzoek is echter uitgevoerd op kadavers. En kadavers hebben ander weefsel dan levende wezens, doordat er verstijving optreedt na de dood. Er is dus nog meer hoogwaardig onderzoek nodig om de effectiviteit ervan nader te bepalen.

Lees ook: Supplementen voor herstel van het zenuwstelsel

Verschil voodooflossing en zenuwflossen

Zenuwflossen mag overigens niet worden verward met voodooflossing. Voodoo flossen of muscle flossing is een methode waarbij met behulp van een rubber band weefsel wordt gemobiliseerd. De band wordt strak om een specifiek gewricht of spiergroep gewikkeld. Daarna worden bepaalde oefeningen uitgevoerd. De theorie hierachter is dat het door middel van compressie de bloedsomloop wordt gestimuleerd. Ook zeggen de aanbieders dat fascia erdoor wordt gestimuleerd en mobiliteit verbetert. Echter, hoewel de techniek enorm in populariteit toeneemt, wijst wetenschappelijk onderzoek – gepubliceerd in het gerenommeerde tijdschrift International Journal of Athletic Therapy and Training – uit dat er slechts beperkt bewijs is dat voodooflossing daadwerkelijk helpt. De banden bieden géén verbetering van de schouderflexie. De perceptie van de effecten van de voodooflossband hebben wel psychologisch effect. Gebruikers denken een verbetering te zien Dit wordt ook wel het placebo-effect genoemd.